Gewoon even ‘zijn’ bij het Inloophuis Leiden

Elke avond staan 2 vrijwilligers in hetInloophuis Psychiatrie Leiden, een huiskamer waar iedereen zichzelf kan zijn. Los van de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) biedt het Inloophuis een onafhankelijke, gezellige ontmoetingsplek voor mensen die met de psychiatrie in aanraking zijn geweest. 

Het Inloophuis is een plek waar mensen met een psychiatrische achtergrond ‘s avonds naar toe kunnen gaan. Bezoekers komen een kop koffie drinken, een praatje maken of een spelletje doen. En dat allemaal op een veilige plek in het centrum van Leiden, een plek waar je gewoon even kunt ‘zijn’.

Ariëtte van Hespen is verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken en coördinator van alle betrokken vrijwilligers. “Dat betekent dat vrijwilligers bijvoorbeeld scholing krijgen, zodat ze weten hoe om te gaan met bepaald grensoverschrijdend gedrag.”

Niet alle vrijwilligers hebben ervaring met de doelgroep die in het Inloophuis komt. Zelf had Ariëtte ook geen ervaring in de GGZ, ze studeerde fysiotherapie en ging daarna het onderzoek in. Een voormalig collega tipte haar over het Leidse Inloophuis: “Dat was voor mij het moment om wat anders te gaan doen en een switch te maken.”

Rigoureuze verandering
Inmiddels werkt Ariëtte al anderhalf jaar bij de ontmoetingsplek voor mensen met een psychiatrische kwetsbaarheid. “Ik ben weer veel meer met mensen bezig, dat ik vind ik fijn”, zo zegt ze opgewekt. In haar baan als onderzoeker spendeerde ze het veel tijd achter de computer. Een behoorlijk rigoureuze verandering dus. Al was de vrijwilligerscoördinator al wel actief als bestuurder binnen haar hardloopclub. Een mooi stuk ervaring dat de geboren en getogen Leidenaar meenam naar het Inloophuis.

Volle mailbox
We treffen Ariëtte begin september in het historische pand van het Inloophuis Psychiatrie Leiden. De eerste herfstmaand is een bijzondere periode als het gaat om het werven van nieuwe vrijwilligers. Na de vakantie als werk en studie weer opgestart worden besluiten vrijwilligers soms om te stoppen. Het werven van nieuwe vrijwilligers staat dan even centraal. “Na de vakantieperiode had ik opeens een probleem; waar waren al die vrijwilligers gebleven? Dan kijk ik wel dagelijks op Het Rooster om te checken of mensen al een dienst hadden ingevuld.”

Dus vond Ariëtte het tijd om te gaan werven. “Via lokale media, hogescholen en universiteiten en andere kanalen ben ik toen actief op zoek gegaan.”
Een effectieve manier van werken zo bleek al snel. Want voor ze het wist had ze acht nieuwe aanmeldingen in haar mailbox.

Sterk in de schoenen
De groep vrijwilligers die de woonkamer in de avonduurtjes draaiende houdt is erg gevarieerd. “We hadden iemand die nog geen 18 was en daarom begeleid dit vrijwilligerswerk moest doen, maar ook een dame die zich hier nu al bijna 30 jaar inzet in het Inloophuis.” Van studenten, pensionados tot mensen die even zonder werk zitten: net als de Inlopers zijn ook de vrijwilligers van de Leidse ontmoetingsplek enorm divers. “Dit maakt het voor mij juist enorm leuk,” aldus Ariëtte. Over het werk zelf zegt ze: “Je moet hier als vrijwilliger nuchter zijn en stevig in je schoenen staan, want je krijgt nou eenmaal te maken met allerlei soorten mensen. Dat kan soms lastig zijn.”

Hoewel Ariëtte veelal overdag werkt en coördineert neemt ze zelf regelmatig een kijkje tijdens de uren dat het Inloophuis open is. Meestal zijn de avonden rustig, maar soms zijn er ook incidenten. “Iedereen heeft zijn eigen verhaal en af en toe kan er wel eens wat gebeuren tussen bezoekers onderling.” Maar het positieve overheerst. Meestal is de interactie tussen de bezoekers onder elkaar én met de vrijwilligers juist wat het Inloophuis zo mooi en belangrijk maakt.

Ontzettend handig
“Voordat wij Het Rooster gebruikten kon er soms uren worden vergaderd over de roosters van de vrijwilligers. Met Het Rooster is dit niet meer, ik vind het gewoon ontzettend handig. Als iemand bijvoorbeeld een tijdje niet is ingeroosterd en er moet een gat worden ingevuld, dan kan je die het beste vragen. Het Rooster helpt me daar echt mee. Daarnaast vind ik het het smoelenboek een mooie functie.” Via deze tool kunnen nieuwe vrijwilligers de gezichten leren kennen van hun toekomstige collega’s.

Genoeg te doen
Ariëtte werkt nu anderhalf jaar bij het Inloophuis en ziet dat er nog genoeg te doen is voor haar. “Ik wil de komende tijd inzetten op extra trainingen voor de vrijwilligers, daarnaast wil ik de drempel voor vrouwelijke vrijwilligers verlagen.” Haar ambities en een toekomstige fusie, tussen drie andere Leidse GGZ-stichtingen die in hetzelfde historische pand vertoeven, maken het voor haar dan ook interessante tijden. Werk aan de winkel, maar mooie uitdagingen voor de boeg. Want ervoor zorgen dat bezoekers én vrijwilligers gewoon kunnen ‘zijn’: het lijkt Ariëtte van Hespen op het lijf geschreven.