Het sprookje van de boze brief en de goede vrijwilligerscoördinator

Op een dag, nog niet zo heel lang geleden, in een museum hier niet ver vandaan, besloot een goede vrijwilligerscoördinator dat het anders moest met het rooster. Modern, van deze tijd, uitgaan van eigen kracht en eigen verantwoordelijkheid. Zelfroosteren!

De goede vrijwilligerscoördinator organiseerde een middag voor alle vrijwilligers om alles uit te leggen. Na afloop viel er een boze brief op de digitale deurmat: “Je gooit het lekker over de schutting, met dat zelfroosteren.  Wat heb jij nou nog te doen?”

Met veel begrip antwoordde de goede vrijwilligerscoördinator. “Volgens mij is het voor jou veel makkelijker, omdat je nooit meer hoeft te wachten tot het rooster klaar is. En voor mij is er nu eindelijk ruimte voor waar het echt om gaat; een goed gesprek met iedereen aangaan, over hoe het gaat. Of om een tiptop vrijwilligersbeleid te maken.”

Twee weken later komt de boze brief de goede vrijwilligerscoördinator tegen. “Sorry”, zegt de boze brief. “Ik had niet zo boos moeten worden. En weet je, je hebt helemaal gelijk. Over twee maanden ga ik op vakantie, en mijn diensten heb ik er nu al omheen gepland. En ik heb vorige week een keer extra gewerkt. Ingevallen voor iemand die omhoog zat. Best wel fijn, dat je zo makkelijk een collega uit de brand kan helpen!”

De goede vrijwilligerscoördinator glimlachte. 

En ze werkten nog lang en gelukkig.