Mensen zijn geen nummers

In een vrijwilligersorganisatie zijn mensen gewoon mensen. Tegelijkertijd kom je over een groep mensen veel te weten, als je eens goed naar de cijfers kijkt.

De eerste vraag

Wat is de eerste vraag die je jezelf stelt als je met vrijwilligers werkt? Precies: zijn er genoeg vrijwilligers? De meeste vrijwilligerscoördinatoren weten dit uit hun hoofd.

Een stap verder

En dan een stapje verder: hoe zit het met in- en uitstroom? Blijft je vrijwilligersbestand op peil? En hoe lang blijft een vrijwilliger eigenlijk betrokken bij je organisatie? En is dat al jaren hetzelfde, of blijven mensen nu korter of langer? En hoe komt dat dan? Hartstikke interessant, dit soort vragen. Weet je dit ook uit je hoofd?

En wat kan je er dan mee?

Stel: je weet dat je mensen ongeveer 1,5 tot twee jaar bij je blijven. En je weet dat er nu een grote groep is die nu tussen de eenn en twee jaar actief is. Dan weet je dus ook dat een deel van die groep in de komende maanden afscheid gaat nemen. En als je iets weet kan je er rekening mee houden. Werk aan de winkel dus, om je vrijwilligers te behouden, of om vast nieuwe vrijwilligers te werven.

Verhaal

Achter elk cijfer zit een verhaal: mensen zijn geen nummers. Maar als je mensen in een groep zet, zeggen cijfers ineens heel veel. En daar kan je je voordeel mee doen: bijvoorbeeld wanneer een groep mensen uit gaat stromen.