Hospice Nocturne in Culemborg – “Dat we dit niet veel eerder gedaan hebben!”

In het Gelderse Culemborg ligt Hospice Nocturne, een plek waar vrijwilligster Rudy Span al twintig jaar werkzaam is. Het hospice is een warme, veilige en ontspannen omgeving voor mensen die stervende zijn. Rudy vervult een functie als gastvrouw en draagt daarmee bij aan het bijna-thuis-huis. In samenwerking met een pool van zo’n 40 vrijwilligers worden deze verantwoordelijke werkzaamheden om de beurt opgepakt.

Door de jaren heen heeft Rudy heel wat verschillende manieren van roosteren meegemaakt. “Voorheen moest je naar het hospice om te kijken of er gaten vielen binnen het rooster, nu kijk je gemakkelijk via het systeem.”

Veelomvattend werk

Met drie bedden is Hospice Nocturne een kleinschalig hospice, legt Rudy uit. De drie kamers zijn eigenlijk altijd wel gevuld, waardoor ook de inzet van vrijwilligers belangrijk is. Naast de wijkverpleging die langs komt om de mensen te verzorgen, komt een groot deel van de zorg en het huishouden op de schouders van de vrijwilligers terecht: het ontvangen van mensen, het koken en verzorgen van koffie of thee en het reguliere huishouden.

“De zorg die een vrijwilliger kan bieden is heel veelomvattend. Iedereen heeft thuiszorg, maar die is niet altijd aanwezig, waardoor wij ook de zorg soms op ons nemen. Of we assisteren de thuiszorg. Daarnaast is ook het gezelschap houden van de mensen een belangrijk onderdeel van ons werk.”

Tussen de regels door blijkt maar al te goed hoe ervaren en gedreven Rudy is in haar rol als gastvrouw. “Toen het hospice twintig jaar geleden startte hadden we nog niet eens een gebouw, we kwamen toen enkel nog bij de mensen thuis.” De vraag naar hun hulp begon te groeien waarna het hospice langzaam uitgroeide tot een op zichzelf staande plek waar zorg verleend kon worden. Eerst in een aanleunwoning voor 1 gast, inmiddels heeft het hospice plaats voor 3 gasten, met kantoor, keuken en wasruimte.

Feeling voor het vak

Naast de ervaring die Rudy heeft opgedaan, heeft ze met veel verschillende mensen gewerkt. “Voor dit werk heb je toch een bepaalde feeling nodig, je moet je af kunnen stemmen op de gast. Ieder doet dat op zijn eigen manier. Een aantal van ons heeft een zorgachtergrond waardoor dit werk goed bij hen past.” Wat hen allen het meest bindt is de behoefte bij te dragen, zingeving, denkt Rudy. “Een aantal collega’s heeft geen betaald werk meer, op deze manier dragen zij bij aan het welzijn van een ander maar voelen zij zichzelf ook goed.” Ook voor Rudy geldt dat gegeven.“Ik wilde niet zomaar vrijwilligerswerk doen, voor mij was de inhoud ook belangrijk. Ik zou mij niet fijn voelen als ik alleen maar dingen voor mezelf zou doen.  In dit werk kan ik echt mijn ei kwijt, en ben ik onderdeel van een team.”

Het Rooster als rode draad

Tussen die alledaagse werkzaamheden door loopt Het Rooster als een dunne, rode draad die er voor zorgt dat de vrijwilligers zich kunnen focussen op datgene wat het belangrijkste is: de mensen. Waar voorheen de vrijwilligers zichzelf moesten inroosteren om eventuele gaten op te vullen, lukt het nu gemakkelijk vanuit huis. Ook het werk zelf en het komen en gaan van gasten zorgt ervoor dat het hospice een hulpmiddel nodig heeft om de vrijwilligers te kunnen blijven inroosteren. “Doordat we voorheen zelfs maar een bed hadden, kon het soms zijn dat het hospice plotseling leeg was en er dus geen vrijwilligers nodig waren. Wanneer het na bijvoorbeeld twee weken weer gevuld werd, moest alles weer op touw gezet worden om de volledige bezetting ingeroosterd te krijgen. Onze coordinatoren moesten ons allemaal bellen om het rooster weer gevuld te krijgen. Nu is een groepsmail naar ons allen voldoende, en kunnen we zelf het rooster weer vullen. ”

Van papieren uitdraai naar digitaal

Sinds een jaar werkt het hospice met Het Rooster, vertelt Rudy. Toen collega Jo-Lan het team kwam versterken, waaide er al snel een nieuwe wind.

“Jo-Lan zag hoe we nog altijd met een papieren rooster werkten en zei direct: dat moet vast anders kunnen. En zo geschiedde. In de eerste periode hebben we het nog even dubbel gedaan, zo’n verandering is tenslotte niet voor iedereen even makkelijk maar als je het eenmaal onder de knie hebt is het heel gebruiksvriendelijk.”

Rudy is dan ook enthousiast wat betreft het gebruik van een digitaal rooster. “Dat we dit niet veel eerder gedaan hebben,” lacht ze tevreden. Maar ook over de nadelen en kleine gebreken is ze eerlijk. “Er zullen natuurlijk altijd mensen zijn die het minder makkelijk oppakken. Gelukkig hebben we daar nog altijd een papieren uitdraai voor. Daarnaast hoop ik dat Het Rooster nog gebruiksvriendelijker wordt, maar dat zijn slechts kleine dingetjes.”